بیسکویت دایجستیو
بیسکویت های دایجستیو، یکی از محبوب ترین بیسکویت های بریتانیا و همچنین دنیا هستند. جزء بیسکویت های نیمه شیرین به حساب آمده و از آرد گندم سبوس دار تهیه می شوند. این بیسکویت ها سخت هستند ولی بافت تردی دارند.
نام این بیسکویت از یکی از مواد اصلی تشکیل دهنده اش یعنی جوش شیرین (بی کربنات سدیم)، گرفته شده است. در آن زمان تصور می شد، فرمولاسیون خاص بیسکویت دایجستیو به دلیل وجود این ترکیب، دارای خواص گوارشی است. اگر چه این واقعیت بعدها مردود شد. دایجستیوها به دلیل سبوس دار بودنشان از بیسکویت های معمولی پرفیبرترند، اما فیبر این بیسکویت بهانه موجهی برای مصرف بی رویه نیست.
اولین بار در سال 1892 این بیسکویت توسط الکساندر گرانت بریتانیایی ساخته شد. در آن زمان الکساندر گرانت برای کمپانی مک ویتیز کار می کرد (یکی از بزرگترین کمپانی های تولید کننده دایجستیو). این بیسکویت با عنوان بیسکویت با آرد گندم داخلی وارد بازار شد. این نام برگرفته از یک واقعیت مهم بود، این که رقبای شرکت مک ویتیز، بیسکویت های دایجستیو خود را با گندم وارداتی تهیه می کردند در حالی که شرکت مذکور، از گندمی استفاده می کرد که داخل بریتانیا کاشته می شد. بعدها نام این بیسکویت کوتاهتر و عبارت گندم داخلی از آن حذف شد.
در سال 2009 و 2010، رسپی اصلی و محبوب شرکت مک ویتیز در دو مرحله تغییر کرد. آن ها دیگر از روغن پالم استفاده نکرده و روغن آفتابگردان با چربی اشباع شده کمتر را جایگزین نمودند، با این حال با توجه به شکایاتی که از جانب مصرف کنندگان این محصول مطرح شد، آن ها دوباره از همان رسیپی قدیمی و کلاسیک خود استفاده کردند. امروزه از میان برندهای محبوب تولید کننده این بیسکویت میتوان به مک ویتیز و کادبری اشاره نمود.
👇👇👇👇